Şeytan iblis oldu, kibri yüzünden
Nâr’ım deyip gurur duydu özünden
Lanete uğradı tek bir sözünden
Büyüklük taslayan, sonu böyledir
Kibir taslayanlar boşa gerinir.
Maymun yerde hoştur, gezer sürünür
Yükseğe çıkınca kıcı görünür
Artık arkasıyla önü böyledir
Ben buyum ben şuyum, deyip avunan
Her meziyetini sayıp savunan
Sonra birden gözden kayıp dövünen
Çatlak ses çıkarır tonu böyledir
Tavus kuşu gibi gösteriş yapar
Malına mülküne işine tapar
Gururu yüzünden toplumdan kopar
Kabesi nefsidir, yönü böyledir
Mikdat der makamlar adam etmez ki
Dünya onun olsa yine yetmez ki
Onun bu gururun hoşa gitmez ki
Öylesi alçaktır, ünü böyledir
Mikdat Bal
Kayıt Tarihi : 13.8.2005 01:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Baksana göğe dağa
Baksana aya taşa
Kuşlar uçar sen yaya
Haddinle adim ata
Sakin kendini övme
Çokta hoş belki nefse
Sakin ha düşme kibre
Kul ol ,girmeden kabre
Hep hakki an durmadan
Yüreğin taş tutmadan
Bir an olsun bıkmadan
Olmalı dini yaşayan
Şeytana kanmayasın
Hevesine uymayasın
Secdeye insin başın
Hep ölecek yaştasın
Tüm âlem zikir eder
Cihana huzur eder
Allah de hüzün geçer
Kalbine nuru iner
AskSairi 25/03/04
Allah c,c razi olsun hocam
TÜM YORUMLAR (3)