Büyükçekmecede Gün Batımı

Aylardan bir şubat günüydü
Akşamın kızıllığında
Gökyüzünü kor ateşler
Sarmıştı sanki
Güneş ufuktan batmak üzere,
Hava kararmakta
Ben’se sahilde sensiz
Yürüyordum kordonda
*
Etrafıma bakınıyordum
Belki seni görürüm diye
Hava’da hafif bir esinti yüzüme
Yüzüme vuruyordu
*
Soğuk esintili bir yelken gibiydi
Koca deryayı dalgalandırıyor
Köpüklü dalgaları kıyıya
Karaya itiyordu.
O dalgalar kıyılara vurdukça
Sanki benim yüreğimden
Kan damlıyordu ..
*
Büyükçekmece de böyle
Geçti bir akşam günbatımı
Daha böyle güneş havada
Diyor gibi batıyordu,
Bu akşam üzeri sessizce
*
Yürüyordum kordonda
Belki sen’de gelirsin diye
Bakınıyordum hangi yana dönsem
Kime alıcı gözle baksam
*
Herkes sana benziyordu
Uzaktan işte o zaman
Yüreğimi bir heyecan sarıyor
İçimden diyordum
İşte benim sevdiğim geliyor.
Ben bende değilim
Elim ayağım
Bir birine dolanıyordu
*
Uzaktan gelen sensin diye
Ama yaklaştıkça o sen
Değildin işte o zaman
İçimi benim bir hüzün kaplıyor
*
Ey sevgili
Neden o sen değilsin neden ?
Benim şehrime gelmiyorsun
Sevgili bu Asi kız
Seni bir umut hep bekliyor
Sesin kulağımda dalga,dalga
Durmadan akşamın
Karanlığına vuruyor
*
Ah o dalgalar,dalgalar
Vurdukça benim
Yüreğim kan ağlıyor
Sevgili
*