Büyükcami avlusunda bir sabah

Büyükcami avlusunda bir sabah

Asırlardır
Süleymaniye’den, Selimiye’den önce
Yıldırım Beyazıt’ın avlusunu aydınlatır
Doğudan gelen sabah güneşi

Yazın serinliğin, kışın ayazın kuşattığı sabahlarda
Güvercinlerden başka
Kimselerin göremeyip ziyan ettiği muhteşem bir ayindir bu
Yüzyıllardır tekrarlanan...

Sabahın sarı güneşi, karanlıklar üzerine ışıdığında
Zamanın yükünü taşıyan kesme taşlara vurduğunda
Yeni günün getirecekleri de belirir sanki taşlarda

Avlu, sabahın ilk merhabalarına hazırlanır
Alınıp verilecek selamlara
Atılacak hızlı adımlara
Günlük telaşlara, koşturmalara
Taze çekilen kahve kokusuna
Esnaf çayının sıcaklığına
Dumanı üstünde somuna
Bir gelinlik siparişine
Bayramlık alışverişine

Hazırlanır avlu
Geceden verilen bir son nefesin ardından
Avludan çıkılacak son yolculuğa

Ne zaman bu avludan geçsem
Kaçırdığım bu görkemin izlerini ararım
Ürkek güvercinlerin kanat çırpışlarında
Büyükcami avlusunda gün ışırken
Bu muhteşem ayinin tek tanıklarıdır
Güne avlu ışıklarında başlayan güvercinler

Asmalı loşluklara açılır Yukarı Çarşı sokakları
Zeminin rengi ne olursa olsun
Sokakları saran eski zamanların kokusu
Taşhan, zamanın serinliğini bugüne taşır
Yeni günde üzerinde çarık izi mi
Ankara lastiği izi mi
İskarpin izi mi olacak bilmez
Her gün bir sürprizdir
Hangi zamana uyandığına dair

Büyükcami avlusunda sabah olurken
Güvercinlerden başka
Kimselerin göremeyip ziyan ettiği muhteşem bir ayindir bu
Yüzyıllardır tekrarlanan...

Motor gürültüleri, insan keşmekeşi başlamadan
Güvercinlerin sabahı dolduran kanat çırpışları