Büyükada Refah Yakaza

BÜYÜKADA REFAH VE YAKAZA

Başka dünyalardan taze haberler getirdim,
Korkacak bir şey yok! adalardan bir ada,
Rüzgârlarında İstanbul kokulu rüyalar dolu,
Düzgün, bahçeleri nadide çiçeklerle mutlu.
Sadece hayatın mağrurluğu ve yorgunluğu,
İlan edilmiş bir saltanatı müteselsildir ki o,
Borsaya kıyasla hesap edilir insanlık onuru,

Ne büyüklüklerle mütehayyel yorgunluklara,
Elinde araba doksanına sağlıkla gelmiş ana,
Yıkık bir krallık kadar olmasa da yine yalnız,
Büyükada’nın tertemiz yokuşunda bir anamız,
Deryanın ardı, hasret ve servet içinde evlatlar,
Telefon çalsa diye hasretle bekler kulaklar,
Gizemi donuk, kasvetli hazine sanki hayatlar,
Göçmüş akranının sesi duyulmaz, yerlerinden,
Birkaç kelam etse umutlarından, kederinden,
Dönülemez hataları silebilse muhasebeden.
Bir ana, “keşke” dedim annem de olsaydı hayatta,
Neler umdular ve ne buldular tamamını konuşsa!

Büyükada rampa sonu, Büyük Anadolu Kulübü,
Besteye aşkı katan notalardan eser yok sus pus,
Davul ritimlerden ibaret kalmış musikileri,
Güzel sözleri artık eski bilgeler söylemeli.

Girdiler hep, kıl-ü kal, sim-ü zer muhasebede,
Adaların yüksek irtifalarında “Sam” esmekte.
Ayak basması gezmesi doyması yatması paha,
Doyması olmaz bir iştahla dolu binlerce masa,
Müslüman, Ermeni, Yahudi, Dünya Gezginleriyle,
Bin Bir ihtirasla dolar, her gün! Kalan; Büyükada.