Büyükada'da Aşk Şiiri - Ertürk Demirci

Büyükada yatmış geceye
Saklamış içindeki
Beni.
Ne armut denince,
Ne elma denince çıkabilmişim
Aydınlığa.
Ben Yusuf değilim ki
Kör kuyulara iten,
Bu duvarları ören kim?
Kim çekmiş merdivenleri?

Gün olur uyanınca sabahlara
Çalar beyaza taş basamaklar.
Gülle bezenir bahçem
İçinde bir gül
Gül desem gülecek yüzüme,
Çıkacak güller arasından
Koşacak bana,
Yüzümde güller açacak.

Yanaşırken kıyıcığına gemiler
Limanın
Umutlarım şahlanır
Açılır ellerim,
Kabul olur dualarım.
Pembe giysiler içinde sen çıkarsın
On adım beşe düşer,
Biter bir adımda ara.
Çok sıkı sarılırız
Su sızdırmaz olur bedenimiz.