Çanakkale bir sevda, iman dolu göğüslerde,
Mehmed’im ufuklarda, siper almış bir yerde.
Ayaklarda çarıklar, sırtlarda elbise yok;
Tabanlarda yarıklar, yokluk umurunda yok!
Haçlılar birlik olmuş, tam kazandık demişken;
Batmaya başlamıştı gemileri aniden.
İki yüz altmış kilo mermi girince tam bacadan,
Parçalandı ilk gemi, bölündü tam ortadan.
Koca bir yiğit vardı, ordumuzun içinde,
Ağırca mermiyi kaldıran iman gücüydü içinde.
Seyit Çavuş derlerdi, çelimsiz bir gariban,
Gariplerin sırtında yükseliyor bu vatan.
Yüklenmiş omzuna iki yüz altmış kilo mermi,
Omuzlarda vatan yükü, giden geri döner mi?
Gemiler viran oldu, yıkılmışken şahlandık,
Her taraf şehit dolsa da biz milletçe aklandık.
Türk, kürt, Çerkez, laz; ayrılık yok; seçilmez;
Haçlılar anladı ki; ÇANAKKALE GEÇİLMEZ!
Kurtulan aziz vatan, bize kutsal emanet;
Binlerce şehit yatan, size olmaz hıyanet!
Ey koca Seyit Çavuş, uyan da bak halimize!
Ne hale gelmişiz biz, kalk ta bak ahvalimize!
Şehit kanıyla sulanmış topraklarda vahamet,
Başımızda kopacak, beklenen büyük kıyamet!
Kayıt Tarihi : 17.3.2009 18:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!