-İsmim servet’tir, dedi yanıt, her iki dünyada da
beni yalnız bırakmayacak tek servetimdir:
Bu da yalnızlıktır,
onu hiçbir şeyle, hiçbir kimseyle paylaşamam!
-Kimsin, necisin, dedi soru?
-İsmim servet değil, dedi yanıt, yalnızlığı servet
sayılan bir kimse veya bir şeyim.
-İki dünyalı mısın, dedi soru?
-Hayır, dedi yanıt birini tütün, birini çakmak ettim;
ikisi de cebimde, kullanmıyorum, boşluyorum.
-Niçin, dedi soru?
-Birbirini boşamışlar, dedi yanıt, ben de onları
boşluyorum.
-Kazancın nedir bu işte, dedi meraklı son soru?
-Servetli yalnızlıktır! dedi hazır son yanıt.
Güldestan Gibi, toplu şiirler, 2.baskı
Abdullah KarabağKayıt Tarihi : 10.6.2005 20:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!