Büyük Şehir Destanı Şiiri - Levent Topludal

Dostum düşün büyük şehre gelmeden;
Burada yaşamak kilo vermektir.
Karın doyurmaya sıra gelmeden
Bütün maaşını yola vermektir.

Bereket nanaydır çalışmasında,
Sinsilik gizlidir barışmasında;
İlle de güzellik yarışmasında
Oyunu götürüp kele vermektir.

Çağıranın düşünürüm kastı ne?
Mutlak düşmanındır, dikkat restine.
Asit içirmektir tatlı üstüne,
Turşunun yanında kola vermektir.

Yapışmaktır sapı kopacak dala,
Üşüşmektir çöpte kokuşan mala,
Cennet kapısına bir adım kala
Sırat köprüsünde mola vermektir.

Budur doldurulmak, budur gaz almak;
Olur sanma boyda artmak azalmak.
Lutfedip bit pazarından kız almak,
En güzel kızını dula vermektir.

İnsan aklın kapısından bir girse;
Ölümü öp büyük şehre gelirse.
Hayat bir satranca benzetilirse
Piyonu kurtarıp kale vermektir.

Dostum, bu nasihat buraya kadar;
Artık bozuluyor bendeki radar.
Hâlâ varsa gelmek isteyen hıyar
Müstehak, hâline gülüvermektir.
14 Kasım 1998