Karıncadan büyük sandım kendimi,
Bedenimi yiyip pire saydılar,
Yıkılmaz bilirdim sağlam bendimi,
Çamurdan bataklık yere saydılar.
Çınardan sayardım koca gövdemi,
Al yeşil boyardım türlü rengimi,
Görmezdim cihanda eşit dengimi,
Ateşlere yakıp şere saydılar.
Devrilmez sayardım koca dağımı,
Tükenmez bilirdim gençlik çağını,
Cennetten görürdüm yeşil bağımı,
Toprağımı kazıp dere saydılar.
Ölümsüz bulurdum ozan Kanber’i,
Hiç bitmez bilirdim geçen günleri,
Bana dost bilmezdim mezar sinleri,
Bedenime sarıp yare saydılar.
Kanber GÜRBÜZDAL
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta