Büyük Şairlerden Esinlenerek

Şiirde ilk ustalarım Yunus Emre, Karacaoğlan,
Namdar Rahmi Karatay, Rıza Tevfik Bölükbaşı,
Neyzen Tevfik, Bekir Sıtkı Erdoğan, Aşık İhsani, Aşık Mahzuni Şerif, Abdürrahim Karakoç’tur .
Onları saygıyla anıyor, Tanrı’dan rahmet diliyorum.

Dükkanı kapattı eski hancılar,
Apart otelleri seç yavaş yavaş.
Herkese malumdur şimdi sancılar,
Medyada dökülür iç yavaş yavaş.

Bizler de yaşlandık ey büyük şair,
Şiir şarkı sözü duy büyük şair.
Değişmiyor bizde huy büyük şair,
Uyağı, heceyi seç yavaş yavaş.

Sizler gibi yazmak emelim benim,
Sizlerle atıldı temelim benim.
Başkaya varmıyor hiç elim benim,
Derler ki inattan geç yavaş yavaş.

Bir ayak çukurda vaktimiz geldi,
Dostlar, arkadaşlar geçmişi sildi.
Kimisinden ses yok, kimisi öldü,
Akranda başladı göç yavaş yavaş.

Mesafe kısaldı hızlı trenle,
Telefonla konuş seni görenle.
Alay ediliyor hasret sürenle,
Sılayla aranı aç yavaş yavaş.

Resimler, anılar flaş bellekte,
Akıllı telefon bulunur ekte.
Kimler zengin ise nakitte, çekte,
Ona yöneliyor güç yavaş yavaş.

Kulak asılmıyor kim ne söylemiş,
Atatürk ne demiş, bilim ne demiş.
Ses çıkarmayınca helal süt emmiş,
Adam sayılıyor piç yavaş yavaş.

Ahlak, namus, erdem bir yerde saklı,
Adalette para dökenler haklı.
Baldır bacak önde, sakladık aklı,
Baş yerine geçti kıç yavaş yavaş.

Hamaset tellalı ahkam kesiyor,
Ümmet sevdasıyla Türk’e küsüyor.
Saraylara doğru bir yel esiyor,
Umuda kapıldı taç yavaş yavaş.

Göklerden iniyor sanki yalanlar,
Toplumda makbuldür iyi çalanlar.
Çabuk terfi eder rüşvet alanlar,
Ödül gibi oldu suç yavaş yavaş.

Ak deyince insan aklanamıyor,
Kirler derindeyse paklanamıyor.
Fazlaysa rezillik saklanamıyor,
Bir yerden veriyor uç yavaş yavaş.

Büyük ozanlardan kutsal el geldi,
Okuduk, öğrendik bize dil geldi.
Nevzat’ın gönlünden güçlü sel geldi,
Gayrı seslenir mi hiç yavaş yavaş?

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat