Büyük Randevu! Şiiri - Cihat Şahin

Bir telaştır gidiyor, dünya denen âlemde,
Onca insan durmadan, sağa, sola koşmada.
Döner çoğu istekler, sırf dünyevi kalemde,
Düşünmüyor ehl-i gaf, fani hazdan maada!

Bazısının emeli; mesleğinde yükselmek,
Kimisinde tek gaye, aç karnını doyurmak.
Berikinin hobisi: şık giyim ve bol yemek,
Kimi emir hastası, zevki; halka buyurmak.

Bazıları maç yapar, asıl maçtan bihaber!
Tenekeden kupalar, övüncüne(!) vesile,
Biri dese kazaen; ”nefs’le maçtan ne haber? ”
Dostluk kalkar aradan, küslük gelir husule!

Mühim bir yer tutuyor, programda davetler,
Davetlere icabet, şahsa göre yapılır!
Zengin ise çağıran, çokça olur kametler,
Kameranın önünde, ne cömertlikler(!) yapılır.

Her tür riya ve israf, medenilik(!) kıstası,
Allah için muhabbet, çok demode(!) söylemdir.
Olmuş çoklar sadece, bir aferin hastası,
Yardım değil yapılan, bol riyalı eylemdir!

Randevular kayıtta, ayıp olur unutmak,
Sonra ne der adama, görüşmeye çağıran?
Mümkün değil ağayı, boş laflarla avutmak,
Dost olmayı beklerken, olur bize bağıran.

Hiç gelmiyor akıla, neden ise asıl gaf!
Günde beş kez çağırtır, kâinatın maliki!
Böyle büyük davetten kul ederse istinkâf?
Tebrik etmez herhalde, onu, arzın Halik’ı!

Olur, büyük randevu, en olmadık zamanda,
Yarım kalır her telaş, gidersin derdest olup.
At gafleti üstünden, bekle onu her anda!
Git rabbinle likaya, şevk ile sermest olup!

Cihat ŞAHİN
08.09.2009-İZMİR