Büyük Ölürüm... Şiiri - Nevin Akbulut

Artık ayrılık konuşulacak her köşe başında,
Ölümüne sevemedim ama, (Sevdirmediler)
Ölümüne ayrılıyorum Senden…
Ayrılırken ölüyorum,

Şiirlerim dolaşır artık dilden dile, elden ele,
Herkeste, her yerde…
Ölümüne senin(le) olamadım ama,
Ölümüne gidiyorum…

Artık ne kadar yaşarsan yaşa bir Aşk’ı,
Adet olmuş ayrılmak!
İzlerin dururken ben de daha,
Nasıl gidersin…

İşte tam da böyle,
Kokunu bile alarak koynumdan…
Sabaha çıkmadan, akşamı beklemeden,
Geceyi beklemeden…

Tam da aydınlıkta,
Gün gibi ortada..
İşte tam da böyle,
İzlerini bırakarak gidersin..

Sen gidersin de ben durur muyum?
Ben gittim mi büyük giderim…
Sevdim mi büyük ölürüm…
Az yaşadığım için büyük gömülürüm…

Belki duyarsın bir yerlerde ölümümü?
Belki bulursun mezarımı uzaklarda…
İşte tam böyle ayrılırken,
Büyük ölürüm…

Küçük bedenime inat,
Minicik yüreğime inat,
Korkmadan, ağlamadan hatta saklamadan gözyaşlarımı,
Büyük gider, büyük ölürüm…

(OnAltı-Ocak-İkiBinOnBir*16:45)