Doğa Gül Seren Şiirleri - Şair Doğa Gül ...

Arayıp durdu bir suçluyu,
Öfkeli rüzgarlarda sallanan
Parmaklarım,
Siyah aynalar,
Siyah aynaların ardında;
Ürpererek gördüğüm

Nesneler, yalnızca
bir çocuğun ellerinde canlanır;
Anlatır ona
Yerden, gökten, sayılardan
Ve bir kumrudan
Sakladıklarını...

Gel ve ört
üstümü...
Sıkıca ört,
Etrafa bakınan
kelimelerimi al,
Bir çiçeğin

Niye?
Ardımda bu kadar
Gözyaşı,
Kıyamet
yaşatıp taşa
çevirdiğim kalabalık;

Aynalarım,
Aynalarımı aldınız ,
yoksa ben kendim mi
Aldım aynalarımı elimden.
ey suskun şehir,
Ey gürültülü şehir,

Seni hayal etmek,
Korkarak
kendimden,
Ve Seni hatırlamak...
Sonra,
Ruhumda yüzünü

Nar tanelerine basarken parmakların,
Kapatıveriyorum gözlerimi...
Üşüyüp yalvarıyor dudaklarım,
Dağların ardında kalan dudaklarım,
Kırk dereden su taşıyor aramıza;
Gümüş renkli bir tabakta

Şimdi,
Bu kapı
beklerken ikimizi,
Sana sarılmalı mı?
Sarılırsam eğer;
Kirleneceksin.

Kavramalıyım
sıkı sıkıya
yazgımı,
Korkulu bir rüyadan terle
uyanır gibi,
Bükmeliyim adımı