Büyük Olmak! ! ! Şiiri - Mehmet Şahan

Çevreye bakıp da alsa dersini,
İnsan benliğini bir aşabilse!
İhtirası boğup kırsa nefsini,
İnsan deryasına bir düşebilse!

Bir bilse ağzında dönen lisanı,
Gerçek mi acaba gördüğü anı,
Kalbine yerleşen o su-i zanı,
İnsanlık hayrına bir yorabilse!

Kendini bilerek verse selamı,
Şefkate bürünmüş olsa kelamı,
İnsanı yüceltmek için meramı,
İnsana dosdoğru bir sorabilse!

Farkında olmadan haddini aşıp,
Gerçeği görünce kendine şaşıp,
Hata ateş olsa da kucaklaşıp,
İnsan sınırında bir durabilse!

Eşrefi Mahlûkat bilip insanı,
Yaratan aşkına yansa vicdanı,
Rızayullah için üzmeden canı
İnsanlık uğruna bir koşabilse!

Haklıyı haksızı bilecek ama,
Olmayan aklı da erecek ama,
Ahirde her şeyi görecek ama,
İnsan yanmadan bir görebilse!

Şahan’ım kalp kırıp girme günaha,
Af dile durmadan yalvar Allah’a…
Gönüller kuruyup olmadan vaha,
İnsan, Yaratan’a bir varabilse!