Büyük Müjdeci Şiiri - Mehmet Postallı

Hem yerlerde, hem göklerde övülen;
Bir insan ki, iki cihan serveri.
Kâinata büyük müjdeyle gelen;
Hakk’ın, insanlığa son peygamberi.

Âleme nur yağdı O,nun aşkına
Zift rengi geceler, ışıl ışıldı
Müşrikler kudurdu, döndü şaşkına
Ateş söndü, putlar yere yıkıldı

Nebiler nebisi en güzel insan
Ümmetinden olmak, en büyük şeref
Varlık âlemine çağrıldığı an
Hizmetine koştu Burak ve Refref

Ne olurdu o asırda doğsaydım
Havayı solumak yeterdi bana
Kutlu kapısında köle olsaydım
O’nunla yaşamak can katar cana

Mukaddes beldede kızgın çöllerde
Kum tanesi olsam ayak bastığı
Mübarek bedenen, uzun yollarda;
Devesi olsaydım binip, kestiği

Hiç endişe duymam, merhametinden
Göster cemalini aşkınla yakma
Rahmet Peygamberi, şefaatinden;
Aciz ümmetini mahrum bırakma.