Büyük Lotarya Şiiri - Murat Karaosmanoğlu

Ekmek parası verin kölelere diye buyurdu,
Pomerium'dan bir ses.
Ne aç bırakın, nede tok,
Kalkmasınlar isyana.
İnce sır burda, hedefmi yarınki zor lokma.
Paslı demir, üstünde altın kaplama.
Akılları emdiler, girdap var ekranlarda.
Küften sırlanmış kitaplar,
Dizilmişler sıra, sıra raflara.
Okumak yerine dinlemek,
Her kolaylık, nasıl olsa bu çağda.
Oyun eski, çocuklar bile bilir,
Adı kulaktan, kulağa.
Birinci bir söyler, elli duyar sonunda.
Kürsüde renkli papağan, yine iş başında.
Geveler, geveler, iki artı bir üç,
Bir artı iki üç, sözüm hayran avala.
Üzülme şimdi, yat, ak sakallı dede verecek sana,
Rüyanda on numara.
Tan vakti, belkide güneş senin için doğmakta.
Ümit bitermi, çıkacak sana bir gün büyük lotarya.
Bu efsun, dağda, taşta değil, yalnızca aklında.
Afyondan ayılan'lar olunca, ayaklara vurulur, pranga.
Ve dahi döşediler göklere,
Kara bulutlardan muşamba.
Söz bir, öz bir, delinir elbet,
Perdeler mızrap'la.
Işık sızar, iblis gerek azapta.
Tamâh ehli ne bilir, harabatlar gizli anışta.
Bağlıdır kurtuluş,
Yedi renk ışık saçan yaşlarda.
Sen ağla,
Ağam, bacım, kardeşim, divane dünyada.
Şu murad, anca yaza dursun,
Kurak vurmuş, göz yaşlarına....