Bir şiir okudum geçen akşam,
Çok korktum…
Kalbi çok büyükmüş Ata’mın!
Hasta mıydı acaba?
Güldü,sorunca babama,
Kendime çok kızdım.
Ben, neden sabırsızdım?
Düşünmeye başladım kendimce,
İnsan, kalbi büyürse
“Ölmez mi? “ diye.
Sonra buldum cevabı,
Ata’mın kalbi bizi,
Herkesi sevmek için,
Ve en çok da,
Çocukları sevmek için,
Büyüktü,kocamandı.
İşte bu yüzden,
O benim Ata’mdı….
Kasım 1985
Mustafa GözelelKayıt Tarihi : 23.4.2009 18:05:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!