Büyük Kalmamış Şiiri - İbrahim Çiçek

Büyükler hep göçmüş koca dünyadan
Derdimi diyecek büyük kalmadı
Anam babam emmim dayım hep göçtü
Derdimi diyecek büyük kalmadı

Çok özlemişim babamı meğer
Babam bir servetmiş dünyaya değer
Nasihatıyla gönlüme yapardı ayar
Derdimi diyecek büyük kalmadı

Hayat bu işte düşe kalka yaşadım
Bazen tökezlendin bazen başardım
Dara düştüğümde hep babama koşardım
Derdimi diyecek büyük kalmadı

Büyük bir aile olduk burada iç içe
Bazen de zorlandım hicrete göçe
Şimdi babam lazım önümü aça
Derdimi diyecek büyük kalmadı

Baba bende geldim senin yaşına
Zehirler katıldı tatlı aşıma
Büyüksüz kaldım ben tek başına
Derdimi diyecek büyük kalmadı

Baba artık bende ihtiyar oldum
Bir zaman gül idim şimdi ise soldum
Bu hayattan çok büyük dersler aldım
Derdimi diyecek büyük kalmadı