Büyük İnsanlık Şiiri - Mehmet Tekerek

insanım
atalarım gibi
insan ve katil...
hala öldürüyorum
sonun nere varacağı belli değil
binlerce yıldan beri
kana buladım toprağı
elim kandan çıkmadı hiç...

öldürme çılgınlığımı
tanrılar adına
krallar için
iyilik
gurur ve ahlak adına...

yıktım herşeyi
yaktım yüreğimdeki iyiliği
övündüm sonra
övünüyorum yaptıklarıma ve insalığıma hala

putlar yaptım tapılan
ordular kurdum ve
yürdüm üstüne...

bütün iyiliklerden arındırdım kendimi
bütün tanrılardan inançlardan
hey tanrı
hey tanrılar
senin tanrılığını öldürdüm
kendi tanrılığımı ilan ettim
insanlığım adına putlar yaptım
kutsadım putları sonra
işkence
sömürü
kan
aç bırakıyorum
açıkta bırakıyorum
ve gözlerini oyuyorum insanlığımın

binlerce yıldan beri
ölüm
kan ve sömürü
köleleştirdim kullarını
kırdırdım birbirine onları
yeri geldikce

işkenceler bilirim yaparım
ve
alçaklığımı
binbir türlü yalanlarla kapatırım
nice tanrılar geldi geçti
küstü tanrılar insanlığıma
korktular insanlıktan

hala övünmekteyim güzelliğime zekama ve insanlığımaiiiiiiiiive
iiiiiiiiiiii
bütün çirkinliği kapatmak için övünürüm
ne işkenceyi azalttım
ne açlığı yokettim
dinmedi açgözlülüğüm
azalmadı hırsım
çılgınlığın bayrağını yükseltiyorum gittikçe

hey tanrılar
duyun beni ne olur
gösterin kendinizi
alın beni
ya da
kör edin gözlerimi
kırın ellerimi
parçalayın şu kin dolu yüreğimi artık.

yoksa
şu atom çağında
büyük katliama doğru hızlı adımlarla ilerliyor insanlığım...
…
hayal

yine de,
haykırıyor içim bir tuhaf
tuhafım
ve
birden
bir kuş uçuyor içimden
beyaz kanatlı bir kuş
ak bulutlar geliyor ardından
her yer aydınlanıyor
çocuklarlar koşuyorlar elleri havada
sonra beyaz
kanatlarını açıp da uçuyorlar
bir umut var gibi iyileşmeyev
umutlar bir bir kuş oluyor
aydınlık gülümsüyor gibi
güneşle birleşiyor aydınlık
ve
geleceğin umudu çocuklar ellerini
açtıklarında
kanatlı kuşlar çoğalıyor
yüreklerde cesaret...