Büyük İnsanlık Şiiri - Vedat Akdeniz

Aklıma hep sen düşüyorsun
Ya da aklım hep sana düşüyor
Düştükce parçalanıyor körpecik umutlarım
Parçalandıkca yüreğim feci kanıyor
Akan kanları kimseler görmüyor...

Bir kent düşlüyorum
İçinde sen oluyorsun
Senin için o kente geliyorum
Ben gelince sen gidiyorsun
O kent bana zindan oluyor
Bu zindanın parmaklıklarını kimseler görmüyor...

Ağır bir sevda işçisi oluyorum
Omuzlarıma binen hasret sanırsın yüzyıllık
İşlediğim tüm sevdalarım elimde kalıyor
Emeğimin sende de hiç bir değeri yok biliyorum
O yüzden her yanım kancık ayrılığa batıyor
Yüreğimi yuva yapıyor bu kahpe yalnızlık
Yine de sonsuz sevdamı göremiyor büyük insanlık...

İşte bu toy yaralı aşığı
Bu ayrılığa mahkum şairi
Yani çalışkan sevda işçisini
Göremiyorsa büyük insanlık
Daha ne diyeyim kurban olduğum
Yazık, hemde çok yazık...
25.12.2008
www.akdeniz.orgfree.com