Büyük Heyacan Şiiri - Sabiha Özbe

Doksan dört nisan hayatımın en güzel anı
Fani olanı bırak, yaradanını tanı
Takip ettim devamlı hak yolunda olanı
Arkadaş eyle Rabbim sende huzur bulanı.

Kabemi ilk gördüm coştum ben Hakla yürüdüm
Anlatılmaz bir duygu başka aşka büründüm
Kaç çeşit kardeşim var hepsinden orda gördüm
Geç kalmışım ben diye dizlerime dövündüm.

Okundu Bilal Habeş Muhammedi ezanı
Zerreden kurreye değişti ruhumun tadı
Ne dualar eyledim, şükür verdi muradı
Herkesi sen melek gör, kendini insan tanı

Ramazan yirmi yedi Kuran indiği gece
Hira nur dağı ki Peygamber makamı yüce
Cebrail gelip de ikra kitabik deyince
Okur Allah emriyle ledün ilmi gelince

Gafile önde gider melekler eşlik eder
Hafıza melekleri her anı liste eder
Milyonlar tavaf eder önderim Resul Ekber
Arafatta vakfe eden günah kalmaz eser

Medinemi gordüm ben yeryüzünün cenneti
Ziyaretin maksadı Muhammedin hürmeti
Habibine komşudur Ebu Bekir Ömeri
Nurlandırsın Hak Teala bunu gören gözleri

Cennetül bakide yatar Fatıma anamız
Babası hürmetine kabul olsun duamız
Yedi mescitler karargahı hendek davamız
Selmani farisi gibi Habibiyin yolundazız.