Puslu sokaklarda
İnsan izi sürdüm
Nerelere kaçışıyorlar
Kimlere açılıyor kapılar
Neden kıpır kıpır dudaklar
Sordum gece gündüz . .
İnsanlar kayıp
Bir çarka dayanıp
Kendilerince kavrayıp
Gaflet ile arayıp
Bütün dünyayı tarayıp
Konfor alanı arar
Sonra da buldum sanar. .
Bilmeden tapınır sonra
El yordamıyla tanrı yapar
Düzenin kulu olmak için
Elinden geleni yapmak için
Çaresizce bağlanır
Köle olamazsa şayet dağlanır
Köle oldukça kapılar aralanır
Sanmayın sistem
Doğ, büyü, çalış, kazan, evlen
Yap çocuk, onlar okusun sonra
Sonra öl diyor
Sistem artık varlığına göz dikiyor
İntihar et istiyor. .
Hergün köleler uyanıyor
Bir oraya bir buraya yalpalıyor
Verilen o gün ki problem neyse
Onunla oyalanıyor
Yine her gece aynı kasvetle
Sahne kapanıyor
Bir el dünya üstünde
Bir güç insanın fevkinde
Gavur kendi zevkinde
Bizimkiler küfrün keşfinde
Donuk akıllar
Dedim ya tanrı arar
Nedir bu devrin tanrısı
O ki deccalin kanlı parası
Kayıt Tarihi : 11.11.2025 22:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!