Büyük Göç Şiiri - Necati Ocakcı

Kocalmıştı gayrı, yılların kurdu
Gövde yara aldı, motoru durdu
Su alan teknesi, kıyıya vurdu
İmdat kar eylemez, gemi batıyor.

Yerde ektiğini, gökte biçerken
Hayatla eğlenip, dalga geçerken
Her gün kadeh- kadeh, viski içerken
Bir damlacık suyu, zordan yutuyor.

Sinek kondurmazken, gözü, kaşına
Ne zaman ulaştı, yetmiş yaşına?
Şimdi; eşi, dostu, gelmiş başına
Ayrılığı; derde, hüzün katıyor.

Daha önce; kimler gelip geçmedi?
Kaçınılmaz zoru, kimler seçmedi?
Hangi kervan kondu, sonra göçmedi?
Beşe aldığını, üçe satıyor.

Hâl bu ki; kaç sefer, rakibi yendi?
Derken bitmez denen, ömür tükendi
Acıları sonsuz, çaresiz kendi
Bembeyaz yatakta, sessiz yatıyor.

Büyük göçe doğru, yükünü aldı
Bütün çektikleri, geride kaldı
Beklenen misafir, kapıyı çaldı
“Ruhuna Fatiha”! demek yetiyor.

Necati’m sen kendi, derdine dövün
Ölümü hatırla, günde üç öğün
Âlem-i Berzah’ta beklerken düğün
Elveda ufkunda, güneş batıyor.

02.01.2011
Atatürk Devlet Hastanesi
Antalya

GÖNÜL DOSTLARIMDAN İNCİLER

İnsanoğlu gaflet ile hayal kur
'Göç Gemisi' ne istim var ne kömür
Bir gün gibi gelir geçer de ömür
Derler 'Gün doğmadan zeval çatıyor'...
...................Seyfeddin Karahocagil

İNSAN DOĞMAK KOLAY İMİŞ
İNSAN ÖLMEK ZORMUŞ MEEĞER
BİR ŞİİR BİN HİKMET İMİŞ
VARLIĞIMIZ SIRDIR BİZİM
DOST ŞEREF

Dertleri bir edip, soksak çuvala,
Davarı toplayıp, baksak kavala,
Uhrevi dünyayı, alsak mavala,
Firavun'un hası, 'İmdat' atıyor.... Nafi ÇELİK

Her canlı tadacak mutlak o anı
kurtaramaz kimse o tatlı canı
O an gelmiş gibi, geçir her günü
Çünkü her nefeste hayat bitiyor.......Mahir Başpına