Büyük Erkekler de Ağlar Şiiri - Erol Ars

önce kardeşim
ardından sen gittin
yıllar geçti aradan
yokluğunuza alışamadık baba
hani derler ya
ölenle ölünmüyor
doğruymuş
yaşam devam ediyor
sizi çok
çok özledik baba
annemin
dalıp dalıp gitmelerinden
gözlerinin yaşından anlıyorum
sizi düşündüğünü
bacımın özlemi daha bir başka
ne zaman anılardan söz açılsa
iki gözü iki çeşme ağlıyor
hasretinizi dile getirdiğim şu anda
çocukluk yıllarım geldi aklıma
sarıyer’de
balıkçı pazarının girişindeki
karpuz sergisinde bağırıyorsun
"kesmece bunlar, kesmeceeee"
ben geliyorum ağlaya ağlaya
“oğlum neden ağlıyorsun, ne oldu ” diyorsun
“düştüm” diyorum
sordun ya ağlamanın kıyametini koparıyorum
bıyık altı gülüşünden anlıyorum
naz yaptığımı anladığını
büyük bir şefkatle saçlarımı okşuyorsun
“erkekler ağlamaz” diyorsun
susuyorum
hiç unutmuyorum günlerden pazardı
sadri alışık’ın filmine gitmiştik seninle
filmin bir yerinde ağlamaya başlamıştın
şaşkın şaşkın yüzüne baktığımı görünce
“erkekler ağlamaz
babalar ağlar” demiştin
“babalar erkek değil mi ?” diye sormuştum
“şişşt!
burada çok baba var
şimdi kızacaklar” demiştin
susmuştum
sana belli etmesem de
çok zoruma gitmişti ağlaman
sen benim babamdın
arkadaşlarımın babalarından daha kuvvetliydin
hepsini döverdin
büyük erkekler hiç ağlamaz diye düşünürdüm
sen büyük erkektin
babaydın
benim babamdın
kuvvetliydin
çok kuvvetliydin
sen ağlayınca çok üzülmüştüm
benim babam kuvvetli değil diye
arkadaşım ali
benim babam senin babanı döver, dediğinde
susardım
“hadi saklambaç oynayalım” derdim
konu değişsin diye
o sanki senin ağladığını biliyormuş gibi
“benim babam senin babanı döver işte
hem de ağzını burnunu kırar...” deyip dururdu
ben hep susardım
-benim kuvvetli babam değildin artık-
“ben büyüyünce ağlamayacağım
baba olunca hiç ağlamayacağım”
derdim içimden
...
sen
“erkekler ağlamaz
babalar ağlar” demiştin
ben hep
“babalar ağlamaz” diye düşünürdüm
ikimiz de yanılmışız
çocuktum
erkek çocuktum
erkektim ama ağlıyordum
büyüdüm
baba oldum
büyükbaba oldum
hâlâ ağlıyorum