Büyük Dünya Projesi Şiiri - Ahmet Kaptan ...

dişlerimi elime verdiler yine
saf kanımda boğulmak üzereyim
bir palyaçonun aslan terbiyeciliği benimkisi
parçalanmaktan korkan
tek kalmışlığın acizliği
yine ağır çöküyor gece
toz bulutları papatyaları beceriyor
bir fahişe parasını alamamış olmalı
gökyüzü mora kesmiş
bir uyuyorum ki rüya değilmiş
lanet olsun yanımdaki aynı yalnızlığa
bir şey yaşanmamışlığa
bacaklarımın arasında duruyor ağırlığı
şehvet kokusu da yok hay aksi
papatyalara takıldı yine aklım
griye çalan bükük beyaza

gece neden karanlık olmalı
toz toprağın özü değil mi
üretiilen mor rujlarda neyin nesi
dur lütfen aklım karışıyorum
ağlayan ağlamaya meyilli
ya da dur teskin etmeli
sahi papatyalara ne oldu
of bak yine ağzım kan doldu
kanı tükürüp küfür doldursam
eğri boyunlara birer öpücük kondursam
ya da heykellere pislesem
kırmızı burnum elime düştü yine
bu ayaklarıma basanlarda kim
bu kez kan kokusu çok keskin
şimdi anladım hayat rüya değil
fahişe mora papatya toza annem bana
saf annem, saf kanım benim
peruğumu düzelt hadi gitmeliyim.