Çocuklar…
Birer melektir onlar.
Ufacık şeylerden,
Kocaman mutluluk toplar!
Sonra gençlik…
Yavaş yavaş oturur kişilik.
Açılan gonca gibi,
Değişmez artık kimlik.
Derken mevsim döner,
Gençlik güneşi söner.
Hazan yaprakları gibi,
Yerde savrulur gider.
Gelir işte o an;
Büyük bir imtihan!
Kazanırsa insan,
En büyük kahraman!
Kayıt Tarihi : 19.1.2007 09:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!