Büyük Ayak Küçük Ayakkabı

Hain bir gece!
Belli ki ölümdür netice!
Sevdan karanlık sokak,
Kaldır başını yaradan a bak!
Umut dilimde hece,
Çözümü olmayan bilmece.
Ölüm kokan çiçekler,
Bir gün mutlaka filizlenecekler!
Kahpeliklere gebe bir gün,
Bir yiğit daha vuruldu dün.
Akrep zalim, yelkovan insafsız,
Saat ise olmuş kararsız.
Diken kıskanç, gül mahzun, yaprak bitkin,
Bitmiyor husumet ve kin.
Toprak bereketsiz ve çorak,
Bilenmiş ama biçmiyor orak.
Köy meydanında yok hasat,
Kursaklarda kalmış murat.
Tarla nadasta,
Uçmuyor özgürlük simgesi güvercin hasta.
Tükeniyor sinsice sayılı nefesler,
Kıymet arz etmiyor altından kafesler.
Yorulmuş insanlık, beti benzi soluk,
Boş yere akıyor kanlar oluk, oluk.
Pişmiyor fakirin tenceresinde aş,
Atılıyor şerefli ve namusluya her yönden taş.
Kulpu kırılmış iş görmez tava,
Soluk aldırmaz kurşun gibi ağır hava!
Büyük ayak küçük ayakkabı,
İnsanlığa takmışlar envai türlü lakabı!
Ruh sığmaz bedene,
Saracaklar seni de beni de kefene!
İki nurani göz,
Erkeğin şiarıydı söz.
Sevdayı yazamayan el ve kalem,
Nahoş olmuş bu fani alem.
Ne namus kalmış ne ar,
Bozulmuş kapanmıyor fermuar.
Karınlar olmuş kazan,
Buldukça artıyor azan.
Kalmamış insanda vefa!
İnsan insana çektiriyor cefa!
Kapanmış mertlik kapıları,
Vicdansızca yıkıyorlar muhteşem yapıları.
Bitmedi ve de bitmeyecek sözüm!
Ben buyum bozulmayacak özüm!
07-08/12/2006