Büyük Ayak Küçük Ayakkabı (ııı)

Umutlar sürgünde,
Taziyeler yaşanıyor düğünde.
Bugünden çalınmış yarınlar,
Doymak bilmiyor karınlar.
Birer birer kayboluyor değerler,
Menfaat için zalime boyun eğerler.
Kalmamış yuvalarda mutluluk,
Ancak yüce Allah’a yakışır ululuk.
Halimiz ahvalimiz yaman,
Şerefsizler vermiyor mert ve yiğitlere aman.
Sevgiliye giden yollar kapalı,
Küçük mutluluklar bile olmuş pahalı.
Nazik ve ince ruhlular sıkıntıda,
Balık tutulmuyor artık akıntıda.
Artıyor yüreklerdeki sancı,
Dünya albenisi hoş bir han, bizler ise hancı.
Yaşadığımız asır, karanlık çıkmaz sokak,
Küsmüş yiğitler, meydandakiler ise korkak.
Unutulmuş asıllar,
Hayasızca yapılıyor fasıllar.
Ekilmiyor artık sevda fidanları,
Unutuluyor bir çırpıda mutluluk anları.
Girmiyor artıları çok olanın gözlerine uyku,
Daraldıkça daralmış insanımızın ufku.
Tarihi eserlerimizde açılmış gedikler,
Olgunlaşmadan koparılıyor erikler.
Uçamıyor turna kanadı kırık,
Çalınmış bastonu almış eline sırık.
Zamanı doğru göstermiyor altın işlemeli saat,
Uçup gitmiş en büyük zenginlik olan kanaat.
Kurt kapmazdı çobansız bile kalsaydı sürü,
Yeter ki, sen emin adımlarla yürü.
Özlenir oldu gerçek özgürlükler,
Bir numara büyük geliyor tek tip önlükler.
konuşulmuyor doğrular sesler kısık,
Bende oluyorum bazen istemeden pısırık.
Ben buyum doğrular benimle iltica edecek,
Vaz geçersem bu yoldan, vicdanım beni boğacak.
12/12/2006