Şiirden sözleri vardı aşk kokulu kadının.
Takmazdı kafaya dertleri, güler geçerdi.
Şöyle aldı mı rüzgarı ardına;
En güzel rüyaya benzerdi.
Deniz rengi gözleri yoktu belki ama,
Denizden de derin bakardı boğardı bazen,
Bıkmadan usanmadan beslerdi aşkı,
Sevgi şefkatli ellerinde can bulurdu onun.
İnci taneleri dökülürdü bazen pamuk yanaklarından.
Buluttan tarlalardan gelen yağmurlar gibiydi.
Suskun yüreğini dökerdi gözyaşlarıyla
Hüzün onun gözyaşlarında bir nağmeydi sanki.
Ne gülse yakışırdı ona;
Öperdim sevinçlerinden güldüğü zaman,
Nefesinde bahar vardı, gülüşünde cennet
Misk-i amber kokulu o büyük aşk romanı...
Kayıt Tarihi : 11.5.2015 05:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bilinen bir ülkede gezinen bir rehber edasıyla yazılan güzel bir şiir kutlarım saygılar...
TÜM YORUMLAR (3)