Büyük Aşk. Şiiri - Tuncay Aytaç

Avuçlarımda sıcaklığın öylece duruyor.
Her şey bir avuntudan ibaret şimdi.
Hani o gezindiğimiz sahil var ya!
Her esen yel sen, olup kalbimden vuruyor.
Uçuşuyor martılar başımda,
Denizler boğuluyor bir damla göz yaşımda.
Hayalin öylece duruyor karşımda,
Bir teselli sun, gülsün yüzüm.
Sen içimde kor, giydiğim ateşten gömlek.
Ben seni büyük sevdim, sonunu bilerek.
Vuslat hayal, aşk gerçek.

Hani demiştin ya yine döneceğim,
Tüm kötü hatıraları bir kalemde sileceğim.
Sözler tutulmadı, dönüşün hayal,
Sevenler acı çekiyor, sevilende nedir bu hâl.
Gül cemâline hayran var mı benim gibi,
Nedir bu yaptığın eza, ey sevgili.
Geceler sonsuz oldu, bitmiyor gayri,
Ben senin hayalinle, sen benden ayrı.
Gurbet kuşlarıyla haber yolladım,
Gözlerimde yaş ile, sel olup çağladım.

Her güzelliği kara gözlerine bağladım,
O kara gözleri ufukta arar oldum.
Ben bu aşk ile, hazanda savruldum.
Tutunacak dalım sendin be sevdam,
Sen gidince, karardı dünyam.
Güzeller güzeli, ulaşılmaz rüyam,
Bir haber gönder, tesellim olsun.
Gönlüm esen rüzgârlarda şifa bulsun.

Sen gittin gideli aklım karışık,
Yine sensiz sabah oldu, söndü son ışık.
Nurum, ararım yıldızların ulasılmazlığında seni.
Her busende ayrı bir tad vardı,
Seninle mutluydum, ettin beni göz ardı.
Sardı beni, sensizlik yine sardı.
Ah! Bilmiyorum ki, seni benden kimler aldı.
O ince beli kimler sarıyor,
Bu aşkın bedeli, bana ağır geliyor.
Her gören halin nedir diye soruyor.
Nasıl diyeyim, kara sevdadır bunun adı.