Büyük Ana Şiiri - Salim Erben

Kayboluyorum yavaş yavaş
Acımasız bu şehirde
Anaların anası büyük ana
Bir meşalenin sönüşü gibi
Sönüyor umutlarım

Bakma sen güldüğüme
Aslında acınacak haldeyim
Arsızlığımın gülüşü vurdu yüzüme
Yıllarca taşıdığım çocukluk
Hayallerimi bitirdi
Bu şehir

Kocaman bir yalanmış meğerse
Küçüğünden tut büyüğüne kadar
Yalan dolan kandırmaca
Hepsini tanıttı bana
Senden uzak bu kentte
Ah büyük ana ah
Yeminler büklüm büklüm olmuş
Dolanır durur ağızdan ağıza
Almış başını gidiyor ama
Ben kayboluyorum sen yoksun ya
Bu şehirde
Konuştukça kördüğüm
Sustukça hasret çoğalır
O kadın penceresinde
Yaşanmamış aşk
Okunmamış kitap gibi işte
O kadın benim
büyük anam
Kalıç tutar arpa yolardı
Genç ve de güzeldi
Ayaklar çıplak topuklar çatlaktı
Elleri nasır tutmuş
Fistanı kırk yamalıktı
Başında bürüğü ağzında yaşmağı
Konuşmazdı boşu boşuna
Mutluydu bahtiyardı
Toprak kokardı her yanı
Yalansız bir gecede kurdum
Hayallerimi
Hasreti astım ipliğe
Kendimi aldattım
Sarıldım hayat dolu nineme
Bakışım çaresizlik içinde
Yüreğim kırk arşın
Benden uzaklaşmaz hasret
Dikenli tozlu yollarda
Yine aynı
Her biri bir ok gibi
Bir anıya saplanır
Hasreti soğutamadım
Ana sütü gibi sıcak
Baba şefkatı kadar temiz ve
Hala dolaşır damarlarımda
Geçmişin izi yüreğimde
Sevgi uçurtması uçtukça
Ben kayboluyorum
Büyük anam baba annem
Benim tatlı ninem
Kokuşmuş bu şehirde