Büyük Afet Şiiri - Mustafa Aksu

BÜYÜK AFET
Dün gece
kafamı yastığa koyunca
uyuyamadım bir türlü
birden aklıma
bir türlü unutamadığım
vefat eden kızının
elini bırakmayan
mehmet amca düştü aklıma
enkazdan çıkartılırken bana
bi başörtü verin diyen ninem
yine saatler sonra çıkartılırken
anne sana sürpriz yaptım diyen
küçük kardeşimiz
eğer çıkamazsam
borçlarımı ödeyin diyerek
helallik isteyen aile
daha ben muayene olmadım
diyerek su içmeyen küçük hazal
yıkıntılar arasında gülümseyen
sabi çocuklar
artık ümidimi kesmiştim diyen abla
köşe başlarında yardım bekleyen
bacılar teyzeler amcalar dayılar
ekiplerin sessizlik sonrası
sesimi duyan varmı seslenişi
ve daha nice anlatılmayan
hikayeler geldi aklıma
rahat yatağım
sanki bir taş oluvermişti birden
yediğim lokma içtiğim su
boğazımdan geçmiyordu
aldığım her nefeste
içim daralıyordu
yoksa nasıl bakardım
bunca olana ramen kalbimin yüzüne

öbür taraftan
yüreğimi ferahlatan
ineğini satıp parasını
depremzedelere gönderen teyzem
minicik yürekleriyle
kumbaralarındaki paraları
kardeşlerine gönderen
kendileri küçük ama yürekleri kocaman minik kardeşlerimiz
kendine aldığı botu hiç giymeden
gönderen abimiz
iki odalı evinde ne varsa
arabasına yükleyip
al bayrağımızla
kardeşlerime yardıma
gidiyorum diyen
azerbaycanlı Server kardeşimiz
dünyanın dört bir köşesinden
yardıma koşan kurtarma ekipleri
yurdun dört bir yanından
elinden ne geliyorsa
varını yoğunu feda eden
ve bölgeye gidemezsede
dualarıyla ve yardımlarıyla
onlarına yanlarında
olan yediden yetmişe
ülkemin güzel insanları
ve daha nice insan hikayeleri
işte biz böyle bir milletiz
bu zor günlerimizde
hep birlikte elele verip tarihimizde
birçok defa yaptığımız gibi
inşallah yeniden diriliriz...
Mustafa Aksu...