Büyük Adımlar (1) Şiiri - Serdar Bilgin

Üzüntümün adı Fatma
Öğrencim, Mudurnu’dan
On bir yaşında, şirin çalışkan bir kız Fatma
Okuma konusunda gayretli ve hırslı
Geçmişi de geleceği de sol bacağında saklı
Doktorlar demiş ki
Sol bacağında kemik erimesi var
İlerlerse bacağın kesilir
Cerrahi müdahale şart
Çiftçi bir ailenin kızı
Ailesi fakir
Sosyal güvenceleri de
Hastane masraflarını karşılayacak güçleri de yok
Parasızlığın çaresizlik olduğunu o gün anladım
…Ve ağladım
Maaşım doksan yedi milyon
Hastane masrafları üç yüz milyon
Paran yoksa öl diye fısıldıyordu gerçek
Bu fısıltılara inat
Yardımlarla topladık üç beş kuruş
Gerçeğe inat hayal ettik
Öyle hayal ettik ki inandırdık herkesi
Hastane personeli bile aralarında para toplamıştı
Umutlar artmaya, yüzümüz gülmeye başlamıştı
…Ve ameliyata girdi
Ameliyat sırasında eşyalarını tutuşturdular elime
Bir ajanda vardı içlerinde
Şiirler yazmıştı
Bir şiirine takıldı gözüm

“Saatin onundayım
Hastanenin yolundayım
Gidiyorum hastaneye
Çaresiz yolundayım

Söyle doktor söyle!
Ben ölür müyüm?
Ölmeden köyümü görür müyüm?

Hastanenin önü taşlık
Pahalıdır çarşısı
Yetmiyor harçlık
Hastanede geçti şu benim gençlik
Çaresiz dertlere düştüm ağlarım

Söyle doktor söyle!
Ben ölür müyüm?
Ölmeden köyümü görür müyüm?

Hastanenin önü orman
Üstüme örtülen
Battaniye yorgan
Anası olsaydı kuzusuna kurban

Söyle doktor söyle!
Ben ölür müyüm?
Ölmeden köyümü görür müyüm?

Ameliyat masasına serildim yattım
Doktorlar gelirken kan tere battım
Yoktu yanımda hiçbir kimse
Canımı doktora emanet ettim

Söyle doktor söyle!
Ben ölür müyüm?
Ölmeden köyümü görür müyüm?

Ameliyat masasında halı yayılı
Halı değil annem!
Vallahi kanım yayılı!
Doktorlar diyor ki
Günüm sayılı

Söyle doktor söyle!
Ben ölür müyüm?
Ölmeden köyümü görür müyüm? “

Fatma, iyileşti
…Ve köyüne döndü