Büyük adam Şiiri - Nigar Yılmaz

eğil karşımda büyük adam
yere göğe sığdıramadım
düşümde tozlu raflarda yıllanmış,
el değmemiş bir bebeksin.
kabahatler ve övgülerle boyadım seni.
yermeler, oldubittiler ve zatenlerle
kundakladılar.
kucağıma alıp pışpışlamak düştü bana
ölünceye kadar.
zalim birisin büyük adam
leşimin üstünde daireler çiziyorsun, bilerek
pençelerini geçiremeyeceğini
dönüyorsun.
dans ediyor, sunuyor dediler sana.
anıları çıplak hırsından korkarak
umarsız tüketmek kaldı bana.
bitinceye kadar.
büyük adam olmak
büyük adamlara kolaydır.
bense kırgın, kayıp bir ruhum
büyük adam kundağına sarılmış geçkin bir bebek
kaygının kırılgan kucağına sığınan
kayıp ruhların mezarlığında.