Büyük Adam Şiiri - Aras Yakup 2

Büyük adamlar erken ölür.
ben de büyük adam olucam bir gün,
toprak olacağım, taş olacağım.
arkamdan ağlıyacaksınız belki,
belkide şaşıracaksınız,
ama size de bi haller olacak o kesin.
nerden çıktı şimdi bu diyeceksiniz kendi kendinize,
iki dakikalığına susacaksınız.
sonra tekrar eski halinize dönersiniz heralde
tabutuma sarılacaksınız
yada toprağıma.
nasılda sahiplendim hemen,
ama büyük adam olacam işte.
herkes konuşacak beni,
şey varya hani, şey işte,
ölmüş, bende şaşırdım diyeceksiniz.
ama şaşırılacak olan ne bilmiyorum,
herkes bir gün ölecek
belki de…
belki de unutacaksınız 2 gün sonra,
yada ömür boyu hatırlayacaksınız ne farkeder?
sonunda sizden önce bitirdim ya yarışı
ona bakın siz…
iyi bir insansam dua okuyacaklar,
kötü bi insansam beddua.
ama okuyacaklar,
konuşacaklar…
büyük adam olacam işte,
sıralı ölüm versin diyecek kimileri,
kimileri de Allah gecinden versin diyecek.
ama erken ama geç,
zamansız olacak.
peki zamanı ne bu işin?
ölmeyeceğimizin garantisi varmı,
yada 85’i göreceğimizin?
Yok işte,
Ansızın soğuk kefen
Donmuş toprağa konulacak
kefeninde; ha yılan ha çiçek.
Soğuk bi ölüm işte…
Kulsam hakikaten
Yapmışsam görevimi,
Rahat giderim,
Yolda sıkıntı olmaz.
Ya değilsem?
Küçük ama azaplı cehennemde yanmak.
Sobayı yakarken çakmak eline değse,
Hemen suya koşup soğutmaya çalışırsın.
Ya sonsuza kadar yanmak?
Peki anlaşıldımı ölüm şimdi,
Anlaşılmadı!
Ölüm anlaşılmaz.
Yaşanır,yada yaşanmaz …