Sene 1984, Eylül’ün
Son gününden bir gün önceydi,
Saatler 19:20’yi gösteriyordu,
İçerde bir adam yatıyordu,
Yaşta, düşüncede büyük,
1.90 mı 1.95 mi desem,
87 yaşında,
Dışarıda çekirgeler,
Birbirlerine bir şeyler söylüyordu,
Ben hüzünle doluydum,
Sessizlikler içinde,
Babam da yatağında,
Ölüm bekler biçimde.
29-9-1984 Bahşılı
Yusuf UyarKayıt Tarihi : 18.12.2012 15:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
UNUTULMAYAN GÜLÜMSEME Babam İbrahim UYAR, Osman oğlu, 1313 (1897) doğumlu. Ölümüne üç gün kalmış. Bütün aile başındayız, bir ara babam, Pakize ablama çok tatlı bir tebessümle bakarak; “Kızım hazırlıkları tamamladınız mı? ”dedi. Ben de kendi kendime “Herhalde bahçe işlerini soruyor.” sandım. O arada ablam: “Ne hazırlığı baba? ” dedi. Babamın yüzündeki tebessüm daha da derinleşti ve belirginleşti. Yani o ifade biçimini anlatmak mümkün değil. “Kızım önümüzde Cumhuriyet Bayramı var; kefeni, diğer malzemeleri bulmak zor olur.” Aynı tebessümle ağabeyime dönerek “Sende mezar yerini ayarladın mı? ” dedi. Biz de aman baba sen de nelerden Bahsediyorsun öyle şeyleri aklına getirme,
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!