Büyük Ada Vapuru Şiiri - Sefa Kara

Bir istanbul akşamında büyük ada vapurunda
Bin kez seni yazıyorum yeniden
Hiç seni yazmaktan üşenmem
Sığmaz kalbime sığmaz kara sevdan
Gülüşlerine dokumadan uyku girmez gözüme
Gömleğimin cebinde resmin ve masum güzelliğin
Evren kucak açar yıldızlar takipçin
Dolunaya benzetirim seni aniden
Tüm karanlıklarıma ışık getiren sendin

Bir istanbul akşamında büyük ada vapurunda
Üstünde çiçekli elbisen örülmüş sarı saçların
Martılar seni selamlar durur
Şarkılara bulanmış gökyüzü
Gülüşünü senden almış yıldızlar
Deniz kaynayıp durur durmaz dalgalar
Rüzgar sana esiyor yine
Saçlarını okşuyor Balkan’dan gelen rüzgar
İnceden bir şarkı çalıyor çocuklar
Kız kulesi seni görmeden bu gece uyumaz

Bense oturmuş seni izliyorum
Elimde bir defter kara bir kalem
Tütünüm azalmış bu son cigara
Yazıyorum durmadan seni yazıyorum
Yazdıklarımı beğenmiyor sayfaları parçalıyorum
Anlatamıyorum bendeki seni
Gücü yetmiyor ki zayıf kelimelerin hepsi
Güzelliğin sarhoş ediyor gözlerimi
Bilirsin seni izlemek en büyük hobim
Kokundan bir parça geliyor ciğerlerime
Cennet kokulumsun sen benim

Aşk şarkıları çalıyor küçük çocuklar
İçinde sen geçen şarkılarla doluyor deniz
Yazdıkça yazasım geliyor
Seni anlatmak hiç kolay olmuyormuş sevgilim
Sen ki gökyüzümün sultanı
Deniz kızımsın benim
Sen benim hayal dünyam
Amatör şiirlerimin sahibisin
Sen benim yaşama sebebim
Hayallerimin baş karakterisin
Bilirim sevgilim güzelliğini anlatamam
Lakin gülüşüne bin can veririm