Büyük Açlık Şiiri - Sedat Kaygusuz

kadın, aşka korkusundan şeytanın
yağmurun buluta telaşından
ekmeğin tuza muhtaçlığından
ve sizin sessiz yürüyüşlerinizden
yaratılmıştır.

Müzmin bir yalnızlıktır bu kuytu.

Kuytu gözleriniz kör topal halimle
düşer omuzlarıma, kederli ve verimli teniniz
yıllarca düşlerime vaha; tırnaklarınız, geçmiş yalanın
pembesine, gerçek bir olmuş barışta ve savaşta

Neştersiz bir ameliyattır bu sancı.

Kan tutar, toplumun uykusu ağırdır,
ışık tek taraflı iner nur dağına, berrak olan zarifliktir
şuur tutulur, özlem dilde değildir, damarları sarar

Asla sokağa çıkılmaya izin verilmeyen bir evdir bu aşk.

Pencereden bakılmaz, kapıları kilitlidir
tükenmez bir çorba pişer dergahında.
mağripte ırmaklar oluşturur suskunluğu
hukuku çözer; yargılar, bırakıp gidenleri
duvarlarından hüzün sızmaz, boyası hep beyaz
kırgınlıklar sandıklara gömülür.

Siz, insanlığın düştüğü kuytu
var olmanın yaşattığı sancı
ve inanmanın kalın ve büyük yazılan altı çizgili inancısınız aşk.

Çağırın savaşçıları vakit geldi.