Büyüdüm Büyüdüm Şiiri - Gürkan Erol

Küçükken babam yanına çağırdı
Mertlik öğütlerdi uyarsan büyürdüm
Söylediklerini aklıma yazdım ben böyle büyüdüm
Büyüdüm Büyüdüm Yiğitçe büyüdüm

Kimseyi kapımızı kapatmadık, biz böyle büyüdük
Hala'lar bana dardı Yiğitçe büyüdüm
Teyzeler bana dardı Yiğitçe büyüdüm
Namertler bana tersti ben Yiğitçe büyüdüm
Yürüdüm yürüdüm ben yolumdan dönmedim,Yiğitçe büyüdüm
Başkaları gibi asla sözümden dönmedim
Büyüdüm Büyüdüm Yiğitçe büyüdüm

Sevgimi asla pazarlamadım, büyüklerimi hep bildim
Yürekler yetmedi Yiğitçe büyüdüm
Kirletmedim beyinleri, evlatlarım böyle bilmeyecek geçmişi
Bıraktım kendince basit sünepeleri, Yiğitçe büyüdüm
Yılmadım, caymadım ama hiç bir şeyi asla unutmadım
Bir hafta sonra evinden kovanları bir daha asla var bilmedim
Büyüdüm Büyüdüm Yiğitçe büyüdüm

Her zaman aynı kaba yemek yapanları çok gördüm
Arkadan, laflar dolaşırdı, sonra da hep yüzlerine gülerken gördüm
Menfatları tepindi yüreklerde, onurlarını hep yok bildim
Ömürlük değil bağlar, sehirlik onlar
Yüzlerinde meymenet yok ben yine de Yiğitçe büyüdüm
Yıllarca kapımızı çalmayanlar, nasılda bu kadar …
Doğruyu söylebileceklerini sanmam,
Dedikodu yaparken sonrasında bolca çerez çıtlatmalar

Büyüdüm büyüdüm ben de BABA oldum
Babamın gözünde artık hiç büyüyemeyeceğim
Babamın gözünde ben hep küçük kaldım...
22 Şubat 2013
Gerol