Büyüdüm Artık Anne Şiiri - Merve Ayyıldız

Büyüdüm Artık Anne

Büyüdüm artık anne bırak ellerimi
kör topal gençliğim aldı sancılı çocukluğumun yerini
geceye inat hıçkırıklarım gündüze meyletti
büyüdüm artık anne düşünme sen beni

artık yalan söylemiyorum sıkışınca köşeye
hani yok derdim ya:ağlıyor musun dediğinde?
şimdi doğruyu söylüyorum bak işte anne
ağlıyorum işte,ağlıyorum hemde değil gizlice...

büyüdüm artık ben anne
artık düşmeden kanıyor dizlerim ve yüreğim
ağlamadan kızarıyor gözlerim
ve uçmuyor artık hapis kaldı içimde kalbim
ama boşver büyüdü artık benliğim

sessiz değil onsuz sokaklar korkutuyor
ışıksız değil de umutsuz geceler sızlatıyor
katıksız değil yarsız sofram kahrediyor
benliğim aç sevdam aç kalıyor
ama olsun anne,bak kızın günden güne büyüyor

büyüdükçe anlıyorum insanın ne olduğunu
ine işe yaradığını o sıfata bürünmenin
zor denilen hayattaki zoluğu şimdi kavradım
büyüdüm artık anne bende o zor hayatın insanıyım

ne kadar büyümek gerekir peki ayrılığı kabullenmek için
yarsız yaşanabileceğini,yaşamak gerektiğini
birdaha sevmemeyi ve acı çekmemeyi
öğrenmek için ne kadar büyümek gerekir ki? ?

belki de büyümeseydim keşke anne
o minik yüreğim yanlız gökgürültüsünde çırpınsaydı
ve yanlız karanlık geceler korkutsaydı
ben o olmayan canavarlara inansaydım,
insanlar artık daha korkutucu be anne
büyümeseydim belkide değil mi anne?
ama büyüyen sevdamla bende
hayata kahrede kahrede büyüdüm anne...

Merve Ayyıldız
Kayıt Tarihi : 21.3.2009 20:32:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Merve Ayyıldız