Büyüdüm Şiiri - Ayfer Genç

Ne olduysa hep ben küçükken oldu,
Ben herşeyi olduğundan erken öğrendim...
Hayatta herkesten önce,
Küçük ellerle sardım...
Zorlu yolları çabucak yorulan ayaklarla,
Dayanamayıp hemen pes eden gözlerle,
Küçük olduğumu anlamadığım aklımla sardım...
Seksek oynanacak yaştayken,
Yalnız uyuyabilmeyi,
Arkadaş edinecek yaşta,
Kim olursa olsun güvenmemeyi...
Dahası ben herşeyi çok erken öğrendim,
Küçük,büyük demeden...
Acı,dert demeden...
Yaşım,boyum demeden...
Hiçbir şeyi aldırış etmeden sardım,
Yıprandım...
Çöktüm...
Büyüdüm..
Evet büyüdüm...
Herşeye rağmen büyüdüm...
Ben güçlü...
Olduğundan güçlüyüm...
Yıprandım,
Ama değdi...
Yalnız uyudum,
Ama alıştım...
Çok ağladım,
Ama geçti...
Bir kez düştüm bin kez kalktım,
Belki sevdim karşılık almadım
Amaa...
Iyiki karşılaştım...
Acıyla da olsa,
Dertlere olsa,
Ben tecrübeyle büyüdüm...
Belki bazılarına küstüm,
Amaa...
Sanmasinlar ki her insandan üstün
Rabbim yarattı topraktan büsbütün...
Öyle de büyüdüm,
Böyle de büyüdüm,
Sanmasinlar ki ben hep üzüldüm,
Elhamdülillah üzüldüğüm kadar güldüm...