Büyüdüm Şiiri - Oktay Aşcı

Çocukluğumu ağlarken
Gençliğimi şehirlere küfür yağdırırken büyüttüm

Hayalleri gerçek eden beklemez
yorgun düşer bir gün
Maziye yasları biriktirirken büyüdüm

Pili bitmiş yonca takvimlerin
Nefrete boyun eğen senelerin
Kederle boğazıma sarıldığında büyüdüm

Asırları yontan mevsimler
Kocaman fırtınalarla dört bir yanımı
Her şimşek çarptığında
korkmadan yürüdüğümde büyüdüm

Bugün ölüme biraz daha gecikmiş
Yarınsa hayata veda edecekmiş
Garip bir ruh hâliyle büyüdüm

Uğrunda bin perişan Nesrin
Bir o kadar kendinde yabancı
lambasız soğuk sokaklarda büyüdüm

O kadar çok büyüdüm ki...
Artık doğduğum gibiyim...