Büyüdüm Şiiri - Aygül Mudurlu

Büyüdüm
Kanaya kanaya, acıya acıya
Çocukluğum kirpiğimin ucundan koparıldı sanki
Balonlarım patlatıldı, şekerlerim avuç içlerimden alındı
Oyuncaklarım bir bir kırıldı
Salıncaklarımın ipleri kesildi
Kaydıraklarım hiç düşünmeden eskicilere verdildi

Büyüdüm
Hayallerim çalına çalına
Gençliğim bahar tenimden koparıldı sanki
Önce pembe bulutlarımı söktüler
Yerine en karasından, puslusundan dumanları verdiler
Yıldızlarım alındı sonra, ışıl ışıl gök yüzümden
Geriye alaca karanlıkları serdiler
Düşlerim, gülüşlerim, umutlarım alındı ardından
Geriye boş bir kabuk bırakılırcasına
Bırakıldım ten denen canı acıtan bu giyisinin altında

Büyüdüm
Sadece gözyaşlarım, özlemlerim, acılarım kaldı bana
Her gözyaşım kesik kesik oluklar bırakarak akıp durdu ruhuma
Özlemlerim büyük hortumlar olurcasına
Alıp savurdu beni hasretlerin en koyu limanlarına
Acılarım onlar hazan olup düştü şakaklarıma, saçlarıma
Şimdi titrek ellerim ve dudaklarımla ben
Kaybetttiğim masumluğuma ağlıyorum

Büyüdüm
Küçülürcesine, azalırcasına, yokolurcasına
Kendinde kaybolurcasına

17.11. 2015