Büyüdüm Şiiri - Oğuz Alp Yüksel

Doğduğumda bir avuca sığarken,
Büyüdüm dünyaya sığmaz oldum,
Küçüklüğümde yalnız ağlarken,
Büyüdüm umutsuzluğu buldum,

Yeni açılmış gözlerime bakanlar
Umut dünyası hayırlı olsun dediler,
Bebekliğimde omzuma altın takanlar,
Büyüdüm hep kötülük verdiler,

Tertemiz bedenime el sürüp,
Pisliği bıraktılar zaman zaman,
Çaresiz haykırışlar içinde,
Büyüdüm korkarak Allah’tan,

Deli dolu yaşadığım hayatın içinde,
Hep üstüme geldiler amansız,
İşte ben böyle kişilerin içinde,
Büyüdüm zamansız,

Anam bir garip kadın, ne yapsın,
İyiliğe inandıramadı milleti,
Allah’ım yeri göğü yaradan Rab’ sın,
Büyüdüm, çek artık üstümden şu illeti,

Her yeni günde araya bir nifak sokarak,
İstediler ki sana karşı geleyim,
Ama ben her an senden korkarak,
Büyüdüm, kötülüğü nasıl bileyim,

Bir kez olsun babamın elinde,
Bir tokat görünmedi bana kıyarak,
Bense hayatın acı dolu selinde,
Büyüdüm attığım adımı sayarak,

Yalnızlığımızı sebep bulup,
Taş gibi ezdiler. Ama niçin?
Bense tüm kötülüğe karşı durup,
Büyüdüm insanlık için,

Ne bugünden umutluyum ne yarından,
Bir adım attım bin tümsekten sekerek,
Bana kefen biçtiler soğan zarından,
Büyüdüm geceye umut ekerek,

Paslı gözlerimdeyken gecenin hasreti,
Boynuma takıldı tüm kötü günahlar,
İşledikçe kalbime yaşamın nefreti,
Büyüdüm kaçtıkça benden sabahlar,

Ne aynalarla dostluğum kaldı, ne dünyayla,
Gizli gizli isyana girdim, baş kaldırmadan,
Her gece gördüğüm binbir rüyayla,
Büyüdüm yüreğime bile aldırmadan,