Büyüdüm Şiiri - Melih Kul

(Bu şiir bir monologdan ibarettir.)
Bana kızma çocuk,
Büyüdüm zaten.
İhaneti bağışlamayı,
Unutmayı ayrılığı,
Reddedilince ayakta kalmayı,
Hep görmemeyi aynı kişinin rüyasını,
Bağlanmamayı,
Vefasızlığı unutmayı,
Umutsuz gecelerde bir ışık yakmayı,
O ışığı kendim yaratmayı,
Öğrendim çocuk.

Bana kızma çocuk,
Büyüdüm zaten.
Kavgasız uzlaşmayı,
Gülerken sahte olmamayı,
Ağlarken tüm hücrelerimle ağlamayı,
Almadan vermesini,
İncinmemeyi,
İncitmemeyi,
Öğrendim çocuk.

Bana kızma çocuk,
Büyüdüm zaten.
Sanatta her zaman öğrenci olmayı
Sanatı bir grup sanat meraklısı için yapmamayı,
Bazen toplumu yazmayı,
Bazen bireyden topluma uzanmayı,
Bazen bireyin aşkını anlatmayı,
Ama ne olursa olsun hayatı yazmayı,
Ne olursa olsun,
Fakirin,ezilenin,garibanın yanında olmayı,
Namussuza,şerefsize,kalleşe karşı dimdik durmayı,
Öğrendim çocuk.

Bana kızma çocuk,
Büyüdüm zaten.
Kendime ait düşler kurmayı,
Başkasının düşlerini yaşamamayı,
İnadına,
İnsana inancımı
İnadına,
Savaşa nefretimi
İnadına,
Barışa umudumu beslemeyi,
Sonuçta hayata gülümseyerek bakmasını,
Öğrendim.
Öğrendim çocuk.