Buyudum Şiiri - Yorumlar

yaktigim sigara gibi yaniyor vucudun.su andan elimde ve ben dumanini izlerken hayatimizin film seridi gibi gectigini goruyorum.inanamiyorum ne aptalca yerlerde hata yapmisim ne kadar sacmalamisim ne kadar az yol almisim.Ben hala annesinin elinden tutmak isteyen cocukmusum da yillar acimasiz davranmis beni buyutmus.oysa biz annemle izmitte fethiye caddesinde gezerken elimde ki dondurmayi dusurdugumde birisinin bana tekrar o dondurmadan alacagini bilerek gonul rahatligiyla yiyebiliyordum.cunku cocuktum.buyudum yillar acimasiz zamandan bizi gecirdi elimizde ki insanlari kacirdigimizda bir daha donemeyeceklerini anladim.buyumustum annemi dusunuyorumda...fedakarliklarin ve benim aptalca yaptigim yalnisliklarim ama aramizda ki o bag o kopmayan o simsicacik yakinlik.Ben buyudugumu asla kabul etmedim cunku buyudugunde kaybediyorsun.Aslinda dogum gunlerimden nefret ederim yine yaslandik dedigim olmamistir ama icimde bir gun kirkli yillari kutlayacaksin...belkide ellileri...altmislari her gun olume biraz daha yaklasmak ve yaninda kimse olmamak bu aci veriyor.Hayatimda ki her gun beni terkeden kadina benziyor bir dahada geri donmuyor...Buyudugumu yalniz kaldigimda anladim sevdigim kadinlarin birisi terk edince anneme gidip agladigim gun annemin benle dertlesmesiyle buyudugumu hissettim.Anladim ki Nufus cuzdanim yalan soylemiyor...Polisler artik sen cocuksun demiyor.Buyudum arka sokaklara yikilmis enkazlari birakirken babamin arkamdan kostugunu gordum...Sokak afisleri anlatiyordu halimi.Bir tiyatro oyunu gibiydi hayat bende onun bas rolunde ki sahis...Oyunun bir sorunu vardi perde kapanmiyordu.o zaman anladim her dogum gunum perdeyi yavas yavas kapattigina.Bu oyunun sonu olmadigini ve icinde Istanbul denen bir sehirin olmadigina inandiriyorum.Ben Bursayi da seviyordum.Tophanesini de unutmazdim altiparmagin sinemalarini ve nalbantoglunun soguk karli bir gunde kestanesini unutamam.Birde o gunden...bir gun evvel alti tane alinmis bir gul.Bursayi da unutamazdim, Istanbulu da...mesala izmiti unuttum sevdiklerimin olmesiyle gitsemde koymuyor geceleri susayarak uyanmiyorum o sehirde...gitmek bile gelmiyor zaten gitmiyorum.Bir gun korkuyorum ki kortuklarim basima gelmistir Bursa dan kopucagim diye nitekim koptum sevdigim kadinin gitmesiyle oraya da veda ettim.Kala kala yasadigim yer kibris kaldi.Hayatimin en guzel oyununu oynuyorum.Bu oyunun adini duymadiysaniz.size soyluyorum adi yalnizlik...