Şimdi, arkama dönüp baktığımda,
Onlarca kırık hayal ve tonlarca sarkık gözyaşı görüyorum.
Bir acıdan diğerine kaç saatte gidildiğini iyi bildiğimden seviyorum sanırım,
Fazla hüzünlü duygusal yolculukları.
Ama acının da sevilebileceğini öğrendim mesela.
Bir kadını sevmenin acıyla doğru orantılı olduğunu anladığımda,
Gerçekten büyüdüm dedim.
Bazen ağladım, bazen de küfrettim.
Şimdi, arkama dönüp baktığımda,
Her şeyin değişip,
Aslında hiçbir şeyin değişmediğini görüyorum.
Geriye bir şiir bir de gözlerin kalıyor.
Büyüdükçe küçülüyorum.
Kayıt Tarihi : 15.2.2016 13:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Okan Kuzu](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/02/15/buyudukce-kuculuyorum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!