Büyüdükçe Kirlenir Çocuklar

Çocuklar büyüdükçe kirlenir biliyor musun?

Düşünsene biz sokak arasında gazozuna maç yapan, ip atlayan, saklambaç oynayan ve karşılık beklemeden sevmeyi bilen cocuklardık. Büyüdük ve kirlendik.
Üstünümüzdeki kirin bir çözümü hep oldu ama gönlümüzdeki lekenin izi hep kaldı.

O küçükken gözümüzden saçılan ışık varya... hah iste o ışık gittikçe söndü. Kimimiz hiç görmediğimiz insanların yüzümüzü görmek için taktığı bir altın parçası ile evli sayılırız. Hayalimizin çalınması yetmez ,köle pazarında satılmış gibi hiç tanımadınız bir adamın koynuna giri veririz. Aşkı sevdayı bilene ne acı bir andır o! Anlatmak için 29 harf yetmez. Anlamayana lafta anlatılmaz.

Gerçekten ehli olmayana verilen güzellik zülm oladak geri döner mi? Söylesene Bey Amca! Aşk bir çocuğun sakinliğinin ve masumiyetinin yansıması sayılmaz mı? Çocuklar neden büyüdükçe kirlenirler ki!

Sevmediği bir yemeği zorla yiyen insanların mutlaka kustuğunu söylerler. Sevmediği insanla bir hayat kuranların da midesi bulanır mı acaba?

Bana mutluluğun resmini çiz demeyeceğim.
Bana mutlu insanların fotoğraflardaki sahte gülüşlerini anlat. Gülümse çekiyorum demek yerine 'özümse çekiliyorum' der misin?

Sahi bey amca bir şiir işçisinin dediğine göre

*Kimi eski aşkları unutmak için girermiş resmi aşkların koynuna, kapatınca gözlerini dolanırmış boynuna...

İnsanlar Büyüdükçe Kirlenir. Sonra

** Öyle bir zaman gelecek ki, toz kondurmadıkların, kirden görünmemeye başlayacak.

*Serdar Şimşek
**Charles Bukoweski