Büyüdükçe daralttık dünyamızı
Oysa çocukken ne genişmiş dünyamız
Hatta dünyalarımız
İç çekmeyi öğrendik
Geceleri bıçak gibi kesilir oldu uykularımız
Kayboldu saf,masum rüyalarımız
Programlarımız yoktu yaşantılarımıza
Sonra makineler gibi programlar olduk yaşantılarımızı
Bir şeyleri severdik
Nasıl severdik,ne için severdik
Sorgulamadan
Doğal öğrenilmişlik gibi aşık olduk
Tutkulu sevdik
Çıkarlarımız doğrultusunda yıktık
Çıkarlarımıza ters düşen güzel her ne varsa
Acı çeker olduk
Acımamayı öğrendikte
Sonra çocuk olmayı özledik
Çocuklaştık
Çevremizde bize doğrulan silah gibi
Olgun insanların bakışları önünde
Çocuk olmak suçtur artık
Kayıt Tarihi : 22.1.2009 02:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!