Büyüdük Şiiri - Yaman Karaca

Büyüdük

Zaman geçti, büyüdük.
Büyüdükçe bir şeyler öğrendik.
Öğrendikçe üzüldük.
Üzüldükçe yandık.
Ve yandıkça alıştık.
Yüreğimizi emanet
Ettiklerimizi de gördük.
Eşi dostu da akrabayı da…
Her birinden bir şeyler öğrendik işte,
Herkes yüreğini koydu ortaya.
Kimi mertçe, kimi kalleşçe…
Artıları, eksileri işte…
Herkes çekildikten sonra
Elde kalan yalnızlık oldu.
Büyüdük evet, çok büyüdük.

**

Büyüdük evet, her şeyimizle…
Eskiden yaramız dizlerimizde olurdu,
Şimdi yüreğimize vurdu.
Eskiden derdimiz oyuna katılmak olurdu,
Şimdi ayakta durabilmek oldu.
Dertlerimiz de büyüdü, geri durmadı.
Bunlara az çok hazırlanmıştık aslında,
Beklemediğimiz şey, ihanet oldu.
Çünkü yaşarken öğrenilecekti bu,
Yaşarken ölmeyi de öğrendik.
Büyüdük işte, büyüdük!
Keşke hiç büyümeseydik,
Keşke hiç sevmeseydik,
Büyüdük işte!

Yaman Karaca